O Anın Şiiri

Hakikat meraklısı,zayıf nefsim
Soruları iğne misali batırırken kafa tasıma
Bir mezardan ses beklediğim
Sırada yadıma yardan an geliyor.

Dua dua iki büklüm kıvrılırken
Fikrim terazileri doldurmaz.
İşte o dönüm noktasında
Yanı başımda bir amin yükseliyor.

Güneş kızıla boyanıp,gruba yolaldığında
Ses donup kainat bir bardak suda çalkalandığında
Bir iç kanama,ruh düğümünde
Ense köküme yıldırımlar düşüyor.

Dehlizlere kustum içimi
Tadına vardım çoğu zaman gözyaşının
Ellerim kavrayınca karanlıkta manayı
Herşey ayan beyan açılıyor.

İçime şehirler kurdum gri
Köprüler attım,köprüler yıktım
Ruhumun çatısına koyarken son kiremiti
Dört duvar üzerime katlanıyor.

Bileklerim yılan kelepçeyle sarılı
Vur sehpaya bitsin bu beyin karıncalanması
Bir isimdi,tek bir isim istediğim
İşte yine lugat hafızasını yitiriyor.

Uzandıkça,uzadı mesafeler
Kat kat çekildi araya siyah perdeler
Neye yaklaşsam senden ayrı
Vardığım her nokta viran oluyor.

Kaldırmıyor artık yüreğim itirafları
Fikrim gerçeklerden yoruldu artık
Hakikat adına,varlığından ayrı
Bildiğim ne varsa yalanım diyor.


ÇINAR

12.12.2005

karalamadefterim.blogcu.com/