Bu kadarmış bütün bir an içinde mevsimlik fırtınalar,
Bitti demek ne kadar zormuş!
Ne kadar da kızıllaşmış gökyüzü,
Ama bitti işte!
Biliyorum!
Ben hiç unutamayacağım bir şeyleri,
Gözyaşıma rüzgâr değse,
Bir tabiat kadar ıslak olurum,
Çimen kokarım toprak üstünde,
Koşmak isterim sana bir gün akşamı,
Ama şimdi olmaz,
Sen çok ıssız kalacaksın bende,
Ya da ben belki de…
Şimdilik elveda demek geçiyor içimden...
Hangimiz daha çok sevdi kim bilir?
Bir anıya düşmüş bir renk lekesi gibi kaldık,
Hangimiz önce silinecek bilmiyorum?
Belki başka bir an içinde yine düşeriz bir mevsime?
Yine beraber damlarız çiçeklere,
Yine kalplerimiz kazanır,
Ve belki yine ayışığında mehtaba döner ruhumuz,
Kim bilir aşkım benim, kim bilir?
Şimdilik elveda demek geçiyor içimden,
Ama özlediğim zaman fazla uzaklarda olma,
Kalbime med-cezir gibi gel-git,
Ben, yapraklar misali senin gölgene yatıp uyuyacağım,
Yağmurlu sokaklarda şemsiyesiz gezeceğim,
Puslu şehirlerde yalnızlığa kalacağım,
Beni düşün yine daldığın bir an,
Mavi gözlerini üstümden çekme,
Ve yine hatırla beni bir yerlerde,
Unutma…
Zamanı geldiğinde tut beni kalbimden,
Öp beni ruhumdan...
Şimdilik elveda demek geçiyor içimden,

06.04.2007/SARAY
Saat:14.05
B.BİRİCİK