Bir gemi indirildi suya,
usta elinden çıkmış çelik yapılı,
gencecik yeni yetme bir çocuk,
yüreğinde yer yoktu korkuya,
taktı incik boncuk.

Liman, liman hep dolaştı,
o liman senin bu liman benim,
yük aldı akranlarıyla dalaştı,
dedi ustası, dayanır yelkenim,
o batanlarla vedalaştı.

Yürek kaptan dedi gemi yorgun,
yapan dedi, olamaz olgun,
olmaz geminin yüzü solgun,
batacağını, bir ben bilirim,
kaderini yaparken çizdim onun.

Yürek kaptan korktu batar diye,
fakat gücü yoktu, itiraz etmeye,
başladı, her yükü götürmeye,
o liman senin, bu liman benim,
dolaştı oldu yorgun, yüzü solgun.

Dev fırtınalar, koptu okyanusta,
yüzdü sığındı ıssız bir koyda,
bazen koştu geldi, yaşlı bir usta,
takıldı çapası, yakamozlarda,
balıklarsa kaçıştı, o dev fanusta.

Ve bir akşam, sis sardı etrafını,
kaçacak yeri yoktu, kalakaldı,
ve ruh korktu, çatırdamaya başladı,
dev dalgalarla boğuştu,olmadı,
korkusuz yürek, telsizine sarıldı.

Dev gözlü dalgalar, geçti üstünden,
kimini yere attı, kimini suya attı,
o gemi günah sevap yüzünden,
yüküyle, geri çıkmaza battı,
o günah sevap yüklü gemi bir hayattı.

a.yüksel şanlıer