ıpıslağım şimdi
sensizliğime ağlamıştımya yakamozlarla
göksunun koynuna sığınıp yağmurla sabahalara kadar...

sen yağmurunla ıpıslağım
sıcağına hasret sığınıp yağmurların içine
göz yaşımı yağmura saklayıp sustum çığlık çığlığa sustum...

kanıyorum işte her gün sensizliğime
ıssız kimsesizliğime kanıyorum her an kanıyorum...

sen çıkmazındayım şimdi tüm yolların sana çıktığı
varılacak en son durak sendin varılacak kucak son sığınak...

gözümde sustu öksüz bakışlarım
ve sahipsiz düşlerimin tek sahibinin yokluğuna sustu...

yaşanası tek masalı kimsesiz düşlerimin...

her gece yeniden
soğuk duvarlara anlattığım
gözlerimi en uzaklara dikipte beklediğim

kaç bahar öldürdüm ayaza keserek
kaç yaz ardında hep güz tunca boyalı hazan
hep güz ardında kara kara kışlar gömülüpte bekledim...

bir hoşcaklal bile demeden giderken
göz yaşlarıma aldırmadan ardına dönüp bakmadın giderken...

çığlıklarım çığ gibi düşüyor baharımda kardelenler üzerine
baharlar öldürüyorum hiçliğimin buz kesmiş ayazımda...

kağıttan gemilermiş yüzdürdüğüm
poyrazlı lodoslu deli dalgalarda pupa yelken yol alırım sandım

delilikti benimki delilik say alaborayım işte ...

içim yanmadan kanamadan gözlerim
unutmayacağım o gidişini ardına birkez bile bakmadan
kalabalığa karışıp el gibi her hangi biri olup gidişini ...

biliyormusun elimde kalan son resminde
göz yaşlarımın son sağnağında ıpıslak tufan sonrası hıçkırıklara boğuldu

sen ya al götür kalanımı ya gel tamamla eksik kalan yanımı...

Hasan ODABAŞI