Ben her zamanın ruhu
Ne rüya, ne güya
Ben naktinize heyula
Sızlar sızlamaz göğüs cüruhu

Ben başta olmadım mı
O memleketin
Çeşmesi akar, körü bakar.
O memleket; gürül gürül
Cıvıl cıvıl
Hasletiyle neşe,
Neşesiyle mutluluk
İşinde aşında
Olaki rahatsızlığında
Kamu güvenliği denmez
En azından ilgilisi görene dek
Sokaklarda eylem yaşında

Sözüm usça coşmaz
Akil peşinden koşmaz.
Sözümün dini imanıyla
Arası sadakalık.
Tartışılansa belli
Ustan çok, ateşi yelli.

Ağzım çok iyi laf yapar
Lafımı, kalbi mühürsüz olan
Bir sade imanlı;
Kısmeti kadarla bir sade bön kapar.
Bana da, inadına; ölesiye tapar.
Aklı gelden, hışımı selden
Zamana denk düşmem,
Zaman da beni anlamaz
Ben demek, hali vakte madara
Söylemimle dinden imana,
İmandan ulemaya kadara

Bakmayın siz mazi elliğime
Hasbel kader, kendimle heder
Bazen doğru da söyler yaparım
Fark ettiğim an, çarkla saparım

Gözlerinize uyku
Sözlerinize demokratik utku

Beni çok aranıp,
Kurban olmayın medere.
Kurgulayıp kurgulayıp giydirişlerinizle
Gözünüzdeyim, yeisle düştüğünüzde kedere

Vakti eceli gelen hasta
Ziyaretçisini imam sanır
İçtiği suyu da abı hayat
Görür, tasta...

Çilesi olan memleket
Zırvayı başta, gözü yaşta
Kurtarıcısı görür beni

Bir dara, bir zara, bir nara
İhtiyacınız olanda üflerim hara
Ben eceliniz gib bir temizlikçi

Ağzım, efendilerin ağzı
Avazım, efendilerin sazı
Toplumu bilmem, avami kültürlü
Sosyal dil ağızlı, sözleri vaazlı
Kılmaktır pare pare kaç kere
Derdinize çare, üretime yare
Olmak değildir muradım.
Taşlanmış şeytan gibiyim.
Onuncu köydür, geçerken uğradım

Bir memleket batacaksa
Ayakta değil yatacaksa
Ne emekte, ne aştayım
Biliniz ki ben baştayım

Ben zamanın ruhu
Bilmezliğin güruhu
Her taraftan gelirim
Sağdan, soldan
Yağdan yoldan
Bana adamlar gerek
Ilımlı, ben gibi imani kılımlı
Şanlı, kanlı; alınır canlı
Tayfası körnek, hepsi bir örnek

10.06.2012

Cüruh: yaralar
Heyula: İslam felsefesinde madde’nin öncülüdür. Şekiller heyulanın biçim kazanmış halidir.
Meder: Toprak tezeği (kesek). Çakıl. Kuru çamur. Köy, mahalle
Utku:Büyük zorluklar sonucu erisilen mutlu son. Zafer, muzafferiyet
Körnek: Üç kağıtçı, hilebaz, düzenbaz kişilerin yasal ya da illeğal oluşla toplantı yeri ve yapı içinde belirmeleri. Fesatlık için toplantı yeri. Kasrınca yuvası.