Her gün varlığına alıştığımız
Görüp, geçmişle avunduğumuz
Sofrasında yiyip içtiklerimizden birileri eksik
Sayılarımız azalıyor, yavaş yavaş...

Önce yaşam kavgası telaşı diyoruz adına
Sonra sağlık
Hastane koşturmacaları
Bir de bakıyorsun bir kişi eksik
En sevdiklerin, anıların, yaşadıkların aslında
göçüp gidiveriyor, ya da hazırlık yapıyorlar
Alıştıra alıştıra
Dertlendire dertlendire

Davet edildiğimiz yaşama
Henüz yerleşemeden
Ve tam alışmaya başlamışken yani
Kendimize sormaya başlıyoruz sonra.
Enine boyuna

Bu dünyada nasıl izler bıraktık
Kimleri sevdik
Kimler tarafından sevildik
Çektik, çektirdik

İç içe geçmiş; acı tatlı anılar
Hüzünler dolusu akan zaman
Saatler, günler birbirini devirirken
Gidiş saatlerimiz yaklaşır birden
Nasıl da geçtiğini anlamadan
Şu kısacık ömür

Geride, takma dişler, gözlük,
Belki bir kalem,
her gün çay içtiği bardak karışıverir diğerlerine
Ağzından çıktığı kelimeler anlama dönüşür
Bastığı ayak izleri kaybolur
Ardından gezinirken

Yokluğuna alıştıklarımız
içimizden söküp atamadıklarımız
Yaşadıklarımıza eklenerek büyür oysaki
Hiç bir şey avunmaya yetmez artık
Sürüklenip gitmedikçe peşinden