Sen git,lafım sana değil sözüm ona gidilesi edalara,
Zaten bir hayli alışıktır bu el’vedalara..

Oy sa bir rüzgar getirmiştir sevda yüklü mektupların caddesınsen seni ona, sen se ne rüzgarı takmıssın kafaya ne guzel mektupları... zaten alısıksın elvedalara...

Hiç halim kalmadı,gel de bana mektubunu oku
Mektubunda gelen yine o eşsiz koku
Bir kez daha düşündüm de giderken
Sanırım gitmek için henüz erken..

Ne olursun gıtme sevgılı, kac bahar gectı papatyalar boynunu hep buktu yınede umutların katbetmedıler,bir gun olurda trenle gelırsın dıye bekledıgım her gun benım ıcın ve senın ıcın dua ettıler.

Gitmek mi,daha kendime gelmemişken ?
Bu uzun yolculuğa bir bilet almamışken
Gün gibi ortada olacağına çiçeklerin ardına saklanıyorsun
Kalbimin derinliklerine gireceğin yerde,günden güne yasaklanıyorsun..

yıne her seyı yanlıs anlıyorsun sevgılı,ben tren garında senı bır umutla donmenı beklerken papatyaların bız ıkımız ıcın dua etmesı yenıden kavusmamız ıcındı oysakı kac bahar gectı senı bekleyelı artık oluyorum bu sana son satırlrım senı sevıyorum belkı son anda hastanete yada cenezeme gelırsın sevgılım

Senin için çok kolay yükünü bindirmek vagonlara
Bir de sevdiklerini düşün,yazık değil mi onlara
Dışarıda yaşanılacak o kadar şey varken sen ölümü seçmişsin
Senden benden ve bizden vazgeçmişsin..