özlemek uzakları beklemektir
gözler kapıda ve dumanlı

hasret vururken yüreğe
süzülürken gözlerinden yaşlar
sabahsız gecelerde
tükenmektir göz bebeklerinde sevgilinin

hani gözlerin gülmez bulutlanır ya gözlerin
kirpiklerine sinerken hasret
bir resim olur hayali
uzaktaki sevgilinin

alıp başını gitmektir uzaklara
zemheri düşerken avuçlarına
teninde hasret ateşi küllenirken
titremek

yarım bir şiir
bitmemiş bir mektup
içli bir türkü dudaktaki
　
yaşadığın şehir sürgün
sokaklar sana yabancı
yürüdüğün kaldırımlar soğuk
küsersin hayata bir köşesinde hayatın
süzülür yanaklarına damlalar

adımlar kararsız
bedenin bezgin

bir bardak gibi kırılırsın

kırıkların buz parçaları gibi dağılır
tuz buz bedenin

üşümektir haziran sıcağında özlediğin


söyle

hasreti ömür yar

ömür törpüsü

hadi durma

vur şimdi yüreğine şiirlerin
acıtsın vurduğunda sırtına sözcüklerin
dağlasın

yaksın içimi kor kor

susma

acıklı bir şarkı söyle
hüzünler çöksün içime
kül gibi savursun beni
aksın pınarları
boşalsın yağmurları gözlerimin

ah

acıtıyor uzaklar ömrüm
ömrümün törpüsü

ya sen gel
ya ben geleyim

tenimde kurşun yarasıdır hasretin

acıyor

sızlıyor

içimde sönmüyor

bir alev misali içimde büyüyor hasretin