Hiçbir şey yerli yerinde değil bu akşam
dışarıda
geceye toz gibi dağılan sessiz bir yağmur
gökyüzünde
kanlı bir orak gibi arada bir görünen hilal…


Düşüncelerim birbirini kovalamakta
bıraktım onları kendi hallerine
boşluk gibi duran bir hareketsizliğin içinde
kendimle yüz yüzeyim iliştiğim penceremin önünde…


Gecelerin sessiz, karanlık ve gizemli olduğu
ve milyonlarca yıl daha böyle olacağı geçiyor aklımın sokaklarından
sonra
bölünmüş aşklarla ilgili çekilen acılar çıkıp geliyor sen yanımdan
ah! Yüzüm toprak lekesi

ve
nedense katillerin de öldüğü
öldürmenin kurtarmadığını onları ölümden…

Şehir, derin bir uykunun sessizliğine sarınmış
sokaklarda geceden yağan yağmurun ıslaklığı
yollar sessiz, binalar uykulu.
Sabah kuşlarının seslerini işitiyorum uzaklardan gelen
aydınlığı çekiyorlar iplik iplik gecenin eteklerinden
onlar öttükçe ağarıyor, bir örtüyü usulca kaldırır gibi geliyor sabah

ve kargalar
yaşlı sesleriyle bana çocukluğumu hatırlatıyorlar...


Aşkı ve ölümü düşünüyorum
meyve bahçelerini ve sabah kuşlarının karanlıkta ötmeye başladığını
milyonlarca defa doğmasına rağmen sabahın hiç eskimediğini…