iki sevgi arasında kaldın sevgilim
ya oydu yada ben
bir tarafta okumuş zengin züppesi
altında arabası kulağında küpesi
bir tarafta ise ben vardım sana sunmuştum bölüşmek için kuru ekmeği
bir ömür geçmez demiştin bir parça kuru ekmekle
çektin gittin o zengin züppesine
hiç kızmadım sana
kendime kızdım ben
ne demiştin giderken
bir ömür geçmez kuru ekmekle
her gece bu sözüne içtim ben
her gece bir kez doğup binlerce kez öldüm ben
aylar sonra öğrendim terk etmiş seni zengin züppesi
davul bile dengi dengineymiş bahanesi

Fakir semtin kızını kabul edemezmiş annesi
aylar sonra aldım haberini
geri dönmüş semtimizin prensesi
günlerce çıkmadı evden dışarı
ne arayanı vardı nede soranı
meğer hamileymiş
buymuş herkezden sakladığı
tabi öğrenince döve döve kapının önüne koymuş babası
anamın dayanmamış tabi yüreği almış içeri
ben eve geldiğimde saat gece yarısını çoktan geçmişti
anamın oğlunun yarasından yok tabi haberi
eve girdim çekti köşeye beni
artık benim kızımsın demiş anam bundan sonra bizimle kalacaksın
sarılıp ağlamış anama
bir bir anlattı anam bana
senin odanı verdim dedi bana
yazıktır oğlum dedi
kıyamadim
hem banada yardım eder dedi
iyi yapmışsın ana dedim
kalsın odamda
bir kuru ekmek en fazla sofraya bir tabak daha
sen bilirsin ana kalsın bizimle
o gece yatamadim sabahıda bekleyemeden çıktım evden

cesaret edemedim karşısına çıkmaya
konuşmaya cesaret edemedim işte
babasıyla karşılaştık
yemin etmiş vuracakmış
bu leke ile yaşayamazmış
benden dedim çocuk
o yüzden döndü geriye
izin istedim babasından evlenmeye
dağ gibi adam eğdi başını yere
seni biliyorum dedi
biliyorum sevdiğini
biliyorum çektiğini
ne diyeyim evlat dedi
hem senin başını hem benim başımı eğdirdi yere
tekrar ettim babasına cocuk benden diye
o gece eve gitmedim
saatler nasıl geçti
güneş nasıl doğdu anlamadım
sabahında eve geldiğimde odadaydı
oturdum yanına
hiç konuşmadık saatlerce
anama anlattım sonra
benim çocuğum karnındaki dedim
anam gitmiş konuşmuş onunla
hiçbirşey dememiş
birkaç gün içinde kıyıldı nikah
o gece söz verdim ona
dokunmamaya
sadece baba olacaktım çocuğuna
sarıldı ağladı
bende ağladım
aylar sonra bir kızımız oldu
günlerimiz böyle geçip gidiyordu işte
fakir semtimizin prensesi birgün kayboldu yine
günlerce uğramadı eve
günler sonra haberi geldi
çocuğa dönmüş yine
bir ev almış çocuk küçükte biryer açmış ona
banada haber yollamış
beni affetsin diye
birgece yarısı sonkez konuşayım diye gittim yanına
içeri girdiğimde onun ve o zengin züppesinin vurulduğunu gördüm
çocuk ağlıyordu
aldım kucağıma çıktım dışarıya
çıkarken görmüşler beni
sabahında polisler dayandı kapıya
cinayetten dolayı attılar içeriye
günler geceler sonra mahkeme günü geldi çattı
hakim önce şahitleri dinledi
sonra 24 yıl dedi
hafifletici sebepler ağır tahrik derken
ceza düştüde düştü
8 yıl 7 ay 15 gün dediği sırada
sessizliği kızın babası bozdu
ben vurdum dedi
hiçbir günahı yok bu delikanlının
sadece sevdi
ben vurdum dedi babası
bu delikanlı bir başkasının çocuğuna babalık etti
bir sessizlik kapladı mahkemeyi
babası devam etti anlatmaya
dinlemedi dedi beni
ne beni dinledi nede bu delikanlıyı
ben hatayı aylar önce yaptım
bu delikanlı sahiplendiği sırada çocuğu
herşeyi bildiğim halde sustum
ama olmadı işte
benim kızım nankör çıktı
doyamadı bir parça kuru ekmekle
evli bir adamın dostu oldu işte
çıkarttılar kolumuzdan kelepçeyi
günler ayları
aylar yılları kovaladı
büyüdü küçük kızımız
babası bildi beni
bugün onun doğum günü
annesinin mezarına gittik beraber
annesini sordu yine
ve ben annesini anlattım ona
seni doğururken öldü dedim
fakir mahallemizin en güzel kızıydı
yüzlercesi koştu annenin peşinden
ben bir kuru ekmeği paylaşırmısın benimle dedim
sarıldı annen
bir kuru ekmeği paylaştı benimle

bende annem gibi olacağım büyüyünce dedi
senin gibi bir adama aşık olacağım işte
bir lokma ekmeği paylaşacağım onunla
aferin benim küçük kızıma dedim
annen yaşasaydı keşke
yaşasaydı gurur duyardı seninle

bilmiyorum siz olsaydınız ne yapardınız ama
ben bugün olsaydı yine aynısını yapardım galiba
kızmayın fakir semtin güzel kızına
kendince haklıydı belki oda
babası hapishanede hastalığa yenildi
3 ay oldu kaybedeli
bize gelince kızımla birlikte yuvarlanıp gidiyoruz işte...

MURAT AY