Ayında yılında velhasıl bir an,
Aklıma şimdide gelmiyor zaman,
Bir ben, bir tabutun ve bir de imam,
Maziyi gömdüğüm bir merasimsin.

Şiirin tamamı en deruni sözlerle bezeli ancak ben bu dizeye ve Maziye gömdüğüm merasimsin etkiledi.hayat maziye gömdüğümüz bir merasim değil mi eninde sonunda .Çok hoştu tebriklerim en kalbi sevgi ve saygılarımla efendim....Bülent ARI


Faniyim_58 tarafından 7/7/2012 10:13:01 AM zamanında düzenlenmiştir.

çok değerli üstadım her zamanki gibi yine güzeldi haz aldım ve haz duydum bende derimki yazan kaleminiz daim yürek sesinizde var olsun saygı ve sevgilerimle.

Ne yapalım böyle geçer bu zaman,
Gerek yok geçmişe çekmeye aman,
Sorarım acaba eller mi yaman,
Kulağımın tozunda sade kasımsın.

Hayat bu gönlümde ne güller açtı,
Kimi yerde soldu kimisi taçtı,
Kimi senin gibi bırakıp kaçtı,
Sen şu ömrümdeki kara kısımsın.

Ayında yılında velhasıl bir an,
Aklıma şimdide gelmiyor zaman,
Bir ben, bir tabutun ve bir de imam,
Maziyi gömdüğüm bir merasimsin.

Cok güzel bir eser okudum saygılarımla

emeğine yüreğine sağlık saygımla

yüreyine kalemine sağlık havva hocam güzel şiirini okudum var olasınız

Tebrik ederim Değerli şairem.
saygılarımla ...

Senle işim bitmiştir ,
Defterimdem silmişimdir.

Tebrik ederim saygılarımla.

Usta kalemden her zaman ki güzelliğinde harika bir eser

Bizim payımıza kutlamak düştü

Ömrüne bereket

Allaha emanet olasın,sağlıcakla kalasın

İnsanların duyguları karşılık görmese bile, sevmeğe devam eder. Seven insan, sevdiğini olduğu gibi sever, olmasını istediği gibi değil. Hayat boyu hepimizin yaptığı hatalar, sonunda acı veriyor insana. Her şeye rağmen, hayat bütün güzellikleriyle yaşamaya değer. Sizi kutluyorum. Saygı ve sevgi ile kalın.

Hikmet YURDAER

Arama kendini gönül bağımda,
Sen eski dostlardan kalan isimsin,
Solumu kapantım anca sağımda,
Duvarda asılı kırık resimsin.

Kırk yılda da olsa sanma anarım,
Unuttum maziyi sanma yanarım,
Yalanlarına da sanma kanarım,
Ağlayıp, ağlayıp sanma yasımsın.

Dilimden çıkana önem vermeden,
Haktan bahsedersin ama ermeden,
Gülü gülistanı daha dermeden,
Kendi dileğince sade rasimsin

Ne yapalım böyle geçer bu zaman,
Gerek yok geçmişe çekmeye aman,
Sorarım acaba eller mi yaman,
Kulağımın tozunda sade kasımsın.

Hayat bu gönlümde ne güller açtı,
Kimi yerde soldu kimisi taçtı,
Kimi senin gibi bırakıp kaçtı,
Sen şu ömrümdeki kara kısımsın.

Ayında yılında velhasıl bir an,
Aklıma şimdide gelmiyor zaman,
Bir ben, bir tabutun ve bir de imam,
Maziyi gömdüğüm bir merasimsin.

okuması haz veren güzel bir eser
yüreğinize kaleminize sağlık havva hanım

Arama kendini gönül bağımda,
Sen eski dostlardan kalan isimsin,
Solumu kapantım anca sağımda,
Duvarda asılı kırık resimsin.

Kırk yılda da olsa sanma anarım,
Unuttum maziyi sanma yanarım,
Yalanlarına da sanma kanarım,
Ağlayıp, ağlayıp sanma yasımsın.

Dilimden çıkana önem vermeden,
Haktan bahsedersin ama ermeden,
Gülü gülistanı daha dermeden,
Kendi dileğince sade rasimsin

Ne yapalım böyle geçer bu zaman,
Gerek yok geçmişe çekmeye aman,
Sorarım acaba eller mi yaman,
Kulağımın tozunda sade kasımsın.

Hayat bu gönlümde ne güller açtı,
Kimi yerde soldu kimisi taçtı,
Kimi senin gibi bırakıp kaçtı,
Sen şu ömrümdeki kara kısımsın.

Ayında yılında velhasıl bir an,
Aklıma şimdide gelmiyor zaman,
Bir ben, bir tabutun ve bir de imam,
Maziyi gömdüğüm bir merasimsin.

havva keskin (havva keskin)


Güzel duygularla yazılmış sitemli dizelerdi beğeniyle okudum
Kalemin daim olsun
Selamlar

Çoktan ölmüş, beni gömün diye haykıran bedenlerin
sevgileri ve yaşamak için hiç bir çocuksu yüzü kalmamış,
tüketilmiş sevgiler nasıldır sizce
Yalancı ruhlar olduk sanki istemeden, sevgimize bir türlü
sahip çıkamıyoruz, beceremiyoruz...

Arkadaşlık, aile veya doğru, yanlış adına yaptığımız her şeyde,
karşımızdakinin sevgimizi elimizden alma çabasına şaşırıyorum..
Bu düşünceler, sadece etrafıma baktığımda, dar sokakların
bana söylediği basık cümleler oluyor. Sonra, sert bir omuz
yürürken bana çarpıyor ve dünyaya geri geliyorum. Başımı
kaldırmadan boynumu eğip yürüyorum. Bir pardon, özür dilerim
bekliyorum belki de o sert omuzlardan.

Sonra ne oluyor? Hiçbir şey...

Sadece motorlu araçların çıkarttığı seslerin arasından, bir
iki kuş sesi duyuyor sanki, yok yok onu da duyamıyorum artık...

Bazen kaç tane benden var diye düşünüyorum. Onlarca mı,
yüzlerce mi? Hayır diyorum kendi kendime, belki herkes gibi
ben de isyan ediyorum. Kaç tane ben yaşıyorum ben de
içimde? Sonra yaşadıklarım aklıma geliyor. Değer verdiğim
insanlar benimle mutlu oluyor, ben de onlarla. Sonra anlıyorum
ki, asıl tutunulması gereken, o unuttuğumuz sevgiler, hep
içimizde olan, mızıkçı bir çocuk gibi bizimle saklambaç oynayan
sevgiler.. Yok olduğunda bizi binlerce yalancı parçaya bölen,
bulunduğunda ise bizi bir yapan unutulmuş sevgiler...

Artık, sahip çıkma vakti gelmedi mi unutulmuş
kendimize ve unutulmuş sevgilerimize?

çok güzel,yoğun duygularla yazılmış,sitem dizeleriydi ,unutulması dilenen sevgiliye,kutluyorum güzel yüreğinizi ,çok çok beğenerek okudum daim olun herdaim
saygılar_______

Selam ve dualarımı bıraktım şiir sayfanıza. Yüreğinize ve kaleminize sağlık. Şiirle kalınız efendim. Saygılarımla.