Deli gönül akar ırmak ırmak,
Dolaştı bunca zaman zorlar aşarak,
Hayatta hep sürgün yaşayarak,
Ömür bu alemden giderayak,
Kapına geldik Allah diyerek,

Deldik dağları , şirin’i bulamadık,
Aştık, çölleri Leyla’ya kavuşamadık,
Yokluğuna inananlardan medet ummadık,,
Varlığınla , var olduk da, varı anladık,
Kapına geldik Allah diyerek

Ne verdi bu hayat , Esma’nın olmadığı yıllarda,
Bir yığın günah, kötülük, fitne, fesat kalbi sararda,
Ey varı var eden göster nur dolu yol ne yanda,
İçimizde deli bir ırmak günah setini yıkmış çağlarda,
Kapına geldik Allah diyerek,

Bir çukura takılıp düşünce,
O zaman akıl başa gelince,
Kötülük bilinmez bilmece,
Karanlık kuyularda Yusuf olunca,
Kapına geldik Allah diyerek.

Ömür yalnız gider bu menzilde,
Uzun ince bir yolda, bir handa,
Düştüğümüz en zor anda,
Yardım için el açtığımızda,
Kapına geldik Allah diyerek,

Bilinmez ecele kalan zaman,
O zaman dilenmez Azrail den aman,
Kızıl ufukta gün solmadan,
Ayrılma sakın nur kervanından,
Kapına geldik Allah diyerek,

Anladık hayatın anlamı Muhammed,
Bunca zaman boşuna dolaştık ne zahmet,
İşte gerçek sevgili Gülşen de gül Ahmet,
Bülbül isteyince Gülden derdine bir medet,
Kapına geldik Allah diyerek.

Irmaklar elbet denize kavuşur,
Zorlar tevhit ile aşılır,
Ömür mutlaka bu alemden göçüp gider,
Sevgiliden sürgün o zaman biter,
Kapına geldik Allah, diyerek.

Hamdi Güngör