Ben kendimi bildim bileli hep olgundum,
Düşeni kaldırır,
Zalim bir insan olamazdım..
Ben hep kendimi dışladım,
Başkalarına hep kendimden daha çok değer verdim...
Benim hiç çocukluğum olmadı ki,
Ne arkadaşlarım oldu,
Ne bir sırdaşım..
Ben hep seven oldum,
Ama hiç gerçekten sevilemedim...
Gizli gizli ağladım kuytu köşelerde...
Sesimi hiç duyan olmadı ki....!
Dışarı çıkıp seksek oynayan kızlara hep uzaktan baktım..
Aralarına almazlardı beni
Onlar koşup oynarken ben hep içimdeki çocukla başbaşa kaldım..
Bir sürü oyuncağım vardı,
Hep paylaşmayı bildim...
Kiii.. arkadaşlık da oyuncağın varsa arkadaşın olurlardı..
Yoksan dışlarlardı...
Ben hiç kin tutmadımm..
Hiç kızmadım gücenmedim...
Belki kırgındım kendime kızgındım..
Ne bileyim işte ben ,,,
Ben belki değeri çok verdim..
Sevginin dozunu fazla kaçırdım..
Haklı da olsam hep sustum..
Belki kanadı kırık bir kuştum..
Ben hep kendi yalnızlığımla buluştum.!!
Ne bileyim işte,,
Benim hiç çocukluğum olmadı ki,,
Gözyaşımı silen olmadı...
Hayat geçiyor yıllar birbirini kovalıyor iken,,
Son nefesimi de vereceğim işte yalnızken..!!!