Onların hikayesi bambaşkaydı
Asım köyün genç delikanlısı,
Fati ise bambaşka güzellikteydi..
Gittiler istemeye kızı..
Verdiler taktılar nişanı..

Köyde adet başkaydı,
Laf söz olmasın diye oldu düğün.
Nikah için erken idi.
Çünkü onlar daha ergendi.

Peşinden geldi yıllar içinde çocuklar,
Tahsin doğdu evin büyük oğlu,
Sonra peşinden Hayati ve Şerife.
Sonrasında ise Mükerrem Ahmet ve de Selda..
Hepsi bağlı kardeş oldu birbirine.

Bu hikaye burada bitmiyor ya.
Seneler içinde uçtular yuvalarına.
Kaldılar mı köyde bi başlarına.?

Öyle böyle geçindiler.
Asım köyün inşaatçısıydı,
Evleri o yapardı.
Ama köyün en çelimsiz
Ve kuytu evi de ondaydı..
Olsun, onlar mutlu olsun derdi...
Tek temennisi de buydu..

İmanında bir adamdı Asım,
Her gece kalkar ,
Gece namazlarını kılardı velhasım..
Fati de yanında dinlerdi,
İki göz iki damla yaşım.

Sonra elden ayaktan iyice düştüler mi,
Kaldılar mı evlatların vicdana?
İstanbula gitme vaktiydi..

Ama yapamıyorlardı , edemiyorlardı.
Asım İstanbula sığamıyordu..
Köyüm de köyüm diyordu..
İstanbul taştan bi şehir ,
Havası onu mutlu edemiyordu..

Gel zaman git zaman,
Yıllar içinde Asım yaşlanıyordu.
Ee hafıza da gidiyordu..
Sadece akılda eskiler kalıyordu..
Bi eşini bi de çocuklarını unutmadı..
Eşi ona hep destek oldu..

Yılların geçmesiyle Asım dayanamadı,
Toprak oldu yumdu gözlerini,
3 sene sonra eşi de hasretine dayanamadı,
O da gitti ardından...

Yan yana gömüldüler Asım ve Fati..
Hayatta olduğu gibi,
Mezarda da hep yan yanaydılar ..
Sevgileri aşkları hep kenetliydi,
Gönüldendi..

23 Kasım 2024
10.30

Bu şiiri rahmetli dedem ve babaanneme yazdım.
Gerçek yaşantılarını ele alarak.. 🌹
Sevdanız hep böyle bakii kalsın efendim..
Aşkla sevgiyle kalın...