Bilmezsin
ne güzel çalarsın kemanı
Sen çaldıkça çoşkun bir huzurda bulurum kendimi
Bitirir beni kemanın o ince keskin sesi
Kulaklarımı tırmalar başta hafiften
sonra başlar bedenimi tazelemeye
ruhuma sade hoş bir hava katmaya.

Kemanının teli olsam
dokunsan bana, dokunuşunla titressem
sevdiğim sesin dibinde olsam,
sevdiğimi yakından görsem de,
Korkarım bir gün koparılmaktan ve yerimi bir başka telin almasından,

Bir keman olsam, beni tutsan o güzel ellerinle
Baksam gözlerine,
tutulakalsam zarif bakışlarında
bırakmasam,
gitmek bilmesem ellerinden.
baktıkça baksam yıldız gibi parlayan yüzüne,
Bir keman olsam sevdiğim ses olsam kendimi sana sunsam.
Korkarım yinede bir gün köşeye bırakılmaktan,
Sensiz dönüşü olmayan bir yola sapmaktan,
KORKARIM HİÇ KORKMADIĞIM KADAR...


Kemanistim’ e İthafımdır…

21.Mayıs.2012