0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Ah, utanç, ağırlıksın bana! Ah, bulunç, bu erken
Kopuşta o kadar düş, hala direşken!
Ben, insan, ne zaman boş dermesi olsam
Şakakların ve dudakların ve gözlerin, ayaların,
omuzların ve yanakların!
O zaman dörtlüklerin ıslığıyla, çığlığıyla onların, işaretiyle,
Kasvetin berkliğiyle, gençliğiyle onun
Ben onları tüm feda ederdim, hücuma kaldırırdım onları,
Saldırırdım senin üzerine, ayıbım benim!
