BAHÇE DİPLERİNDE BOYNU BÜKÜK İĞDE KOKULARI




mavi güvercinim,
bahçe diplerinde boynu bükük
iğde kokuları
derin bir nefes yalnızlık gibi
çektaa yüreğine
kuytular sessizleşir daha çok
karalar çöker gece misâli
sarı ninniler uyutur beni koynunda
anılar tüllenir mavi bir aşk gibi
dudağımdan sızar hüzünlü bir ezgi
gece susar
özlem saplanır gözlerime iki kara ok gibi
yabancısıyım aidiyetimin
tamda bu gün dönmüşken yüzümü yeniden Sana,
zifiri bir salıncak kıpırdamaya başlar sol boşluğumda
koyu
daha koyu iğde dibi şimdi
soluklarım deler de geçer yüreğimde kalanları
gözlerimin cezalı kuyusuna düşersin
bulutlarım can çekişir acılarımda
mavilerim gözlerinin rengine dönüşür
aklımda kalan
kahveliğinde eririm yanımda olmayan bakışlarının
bak,
bir kez daha çabalıyorum
nâfile
ben başka ne söyleyim..?
dokun,bak,
ruhum alev alev yanan siyah bir kelebek
siyah
bir kelebek
hasret kokuyor gecenin lâciverti
küskün yüreğim yine de mavisini arıyor
inatla
köşe bucak…
çok uzaklarda yüreğimin yarısı
çok uzaklarda
ne çok asır geçti
değmeyeli yüreğinin sıcaklığı
tenimin hasretine
ne çok zaman…
hiçbir yere,
hiçbir şeye ait değilim artık
kuruyan gazeller gibi Eylül’e teslim bütün beklentilerim
artık ne kimliğim,
ne adresim var bu şehirde
bahçe diplerinde boynu bükük iğde kokuları
boynu bükük,
tıpkı benim gibi
tıpkı
benim
gibi



süleyman altunbaş (ılıkyağmurlar)

Vurguları güzel bir şiir, değerli şairi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

'hiçbir şeye ait değilim artık'

en fenası da bu...

:) sevgilerimle.

hüznün olabildiğince sadeliği ile beğeni ile okudum ve dinledim

duygular yüreğime dokundu..tebrikler

İlk defa bu kadar içten bir şiir okudum kaleminize sağlık...

Güzel bir şiir duygu yüklü... Yüreğinize sağlık...