Artık tükenmiştim düşünmekten ,
Yüreğime dayanılmaz acı vermekten.
Kendimi dışarı vurmak istedim her defasında,,
Derdimi anlatmak istedim ama başaramadım ,
nedense dinleyenim olmadı hiç .

Yada beni dinleyip anlayacak olanın kıymetini bilemedim,
En uzağımdakini görebilirken...!
En yakınımdakini göremedim.
Oysaki ben önceden herkesi dinler,,
Herkesin derdine çare olmak isterdim .

Artık derdimi anlatamıyordum
Kimsem yoktu etrafımda.
Bir baktım...! en uzağımdaki dost en yakınımda,

Sahte bakışlar arasında kaldım durdum.
Yıllarca...!
Hele biri varki...!
Sırtıma öyle bir bıçak sapladıki,,
Hunharca...
Herkesin yüzünde bir leke vardı .
"O"Nun yüreğinde...!

Kimininkinde aşk , kimininkinde aldatılma , kimininkinde KAN…
Herkesin yüzünde bir asıklık.
Ne oldu..ne oldu yüzlerdeki "NUR" berraklık...!

Derdimi anlatacağım birisi vardı ,
O da beyaz kâğırtlar,
Ve;
Aldım kalemi elime,
Yine döktüm kağıtlara yazılarımı,
Kim nasıl anlarsa okusunda anlasın diye...!

09 Haziran 2012
00.08
İSTANBUL