Bir adama düşerim, bir madama
Olurum uzletim kadarla ülfet
Ne acayip olurum, tüm ilişkiler
Oduma dâhilen yükümle külfet

Dur tutmam, bahar aylarıdır
Nicelerinim, hecelenirim
Kırk katır, kırk satır aralığını bilmem
Buraya da, oraya da
Kazılır her bir mezarım; hece saylarıdır

Baş belasıdır baharlar
Aldatan aldanan kaçmalarıyla
Zır perişanım ben elinde
Kaç güzele vurulurum da güzel yelinde
Saba derle, heba derle
Hoşum, hor kıl mazım kendimi
Gözünüze düşmelerim ondan

Maymun ederler beni
Fren bil mezem kendimi
Ya adam, ya şaklaban olurla; madara
Ne faik iyim kendimin ne de mecnunu
Ahkâmla cazibeye düştüğüm kadarla

Bahar bitimleri sönünde
Namussuz, sefih hayallerim
Ortaya, çıplak koydunuz da beni
Ya veresiye düşmüşünden ya beleşe
Ahlakı yemek olan, aç kurtların önünde

08.06.2012
Saba: Sabah esen serin rüzgâr
Faik: Üstün, yüksek
Ülfet: Alışmak, samimiyet ve dostluk kurmak
Ünsiyet: arada samimiyeti olmadan, tanışıldık ve alışıldıklığı olan
Külfet: Zoraki yük, zararı yararından çok olan eylemler. Büyük çaba, büyük harcama.