Değirmen

Değirmen yapmışlar suyun başına,
Mısır yok buğday yok, öğütmek için,
Bir erkek yok döker, dönmez taşına,
Un olsun der durur her bir yok niçin.

Su çağlar dağ ağlar, suyun sesinden,
Değirmen su satar, iş yok yüzünden,
Duyarım gelen yok harman yerinden,
Değirmen su satar yokluk yüzünden.

Yalnızlık zor gelmiş, şu değirmene,
Yaşlanmış ağlarken, bakmaz gelene,
Dert dinler yatmış da suyun gözüne,
Su çağlar o dinler yokluk yüzünden.

Kuş sesi su sesi, hemen yanında,
Hiç durmaz çağlar su ırmak yolunda,
Öyle çok kuş var’ ki, zümrüt dallarda,
Kuş öter o dinler, yokluk yüzünden.

Kızıl ağaç söğüt, sarmış çevreyi,
Kuş yermiş daldaki, olgun meyveyi,
Unutmuş değirmen, insan görmeyi,
Her taraf harabe yokluk yüzünden.

Taşlıdır topraktır değirmen yolu,
Ben Yüksel çok gittim, bilirim bunu,
Çok döktüm yollarda, buğdayı unu,
Ne dayaklar yedim onun yüzünden.