Dört mevsim kar olur ulu başınız
Seven her zorluğu aşar mı dağlar
Nasıl geçer baharınız kışınız
Her dertli derdini deşer mi dağlar

Dede Korkut Oğuz boyu soyladı
Köroğlu Ayvaz’la baç’ın payladı
Dadaloğlu göçün çekti yayladı
Hala koç yiğitler yaşar mı dağlar

Avcılar av sürer avlar kayanda
Kartallar şahinler döner havanda
Sergen ayağına mümbit ovanda
Kaderine kısmet düşer mi dağlar

Lale sümbül nevruz açan belin var
Yiğitlere kucak açan elin var
Gönüllere yürünecek yolun var
Hasreti olmayan koşar mı dağlar

Gonca hârelenir açar gül olur
Sular damla damla akar göl olur
Düşün hele neden bahar sel olur
Kaynamayan pınar taşar mı dağlar

Nasıl kan kırmızı ateş yakarsa
Deniz dalgalanır ırmak akarsa
Kör olsun gözlerim yâda bakarsa
Sevmeyen ben gibi coşar mı dağlar

Yön verin de yüce dağlar yön verin
Esirgemen sevenlere ün verin
Yetti hasret kavuşmaya gün verin
Yanıp yakılmayan pişer mi dağlar

Zaman olur fırsat geçer bakarsın
Aşka düşer dört yanını yakarsın
Bu dünyadan sen de çırak çıkarsın
Sâdık yar olsaydı boşar mı dağlar

Gâhî başın kardır gâhî dumandır
Ben de hasret kaldım epey zamandır
Görmez Gözükara’m nedeni gamdır
Yoksa insan bunca şaşar mı dağlar

Çark-ı Devran (sy. 63)