nuri’ye

orada dur ve bekle. dağ orada. deniz orada.
gökyüzü orada.
orada duruyorsun kımıltısızlığa gömülü korudağ’ın
[yamacında.
sil, sil artık gözlüklerinin camını,
bu
sis yanıltmasın seni:
dağların görkemi uzaklaştıkça belirir, yalnızlığın da.
çantanı aç. çıkar içindeki gökyüzünü.
gökyüzü yetinmezliğin senin, yetmezliğin.
eskimezin ve eskimezliğin.
gökyüzü yorganın olsun.
yaşamdan ödünç aldığın sevinçle
paçalarını kıvır, çıplaklığını duyumsamalı saros.
nasıl unutursun: sen yalnız yaşıyorsun,
bense
tanımadığım kendimle.
- bak samur adası.
ne deniz çekilir ayaklarının çıplaklığından
ne çantandan çıkardığın gökyüzün,

yani biraz çocukluğun:

dokunulmamış yalnızlık yoktur
orada dur ve bekle. çocukluğundaki
kağıttan uçaklarla uçtuğun gök
dal kırıklarından teknen
dalgaları aşıyor denizde
kırılmazlığı öğrenen yüreğin bir de.
ne derdi annen: gülünü değerli kılan/

ona harcadığın zaman.

orada dur ve bekle

orada dur ve

yaşamak

yarın erken gelmez
tam zamanında, hep

hazır ol
denizin dibindeki inciye uzanan eline bak.
yaşamdan ödünç aldığın sevinç orada
çıkmayı bekler paylaştıkça

orada artık dur!ma.

elma dersem sevinç
armut dersem yaşamak.

orada

dudaklarındaki gülümseyiş sönmesin
bir yanlış anlaşılmadır yaşamak

keyifle.