Bazen hayat kabak tadı verebilir
Ve o tadı verdirenler en sevdikleriniz olabilir
Hayattan soğursun,ondan soğursun
Öyle çok soğursun ki üşürsün
Parmakların uyuşmaya başlar,burnun akmaya
Yavaş yavaş kapanır gözlerin
Tam kapanacakken kurtarırlar seni o soğuktan
Ve sende o soğuktan kaçmak için
Elinden geleni yaparsın hep
O seni,kendine çağırsa da
Kalbin gitmek istese de
Aklın dur der,gidemezsin
Ama kalbine unutturamazsın işte
Ne yapsanda unutturamazsın
Unutmak için içersin,içersin
Unuttun zannedersin,gözlerin kapanır
Açtığından bir yerde sızmış şekildesin
Aklına yine ilk gelen o,halini düşünmeden
Artık anlarsın onu unutamayacağını
Aklında onunla yaşayacağını
O seni asla unutamayan dillerse
Başkalarına aynı şeyleri söyler olmuş
Başkalarını üşütür olmuş
Başkalarını kaçırtan olmuş
Sen kendi içimi yerken