0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Bu sabah böylesi etekleri güneş bulutları bile sunamazdı.
Ne de paltosunun arasından öyle muazzam çiçeklenen
Kırmızı kalbiyle ambulanstaki o kadın –
Bir armağan, bir sevda armağanı
Mutlak istenmemiştir
Bir gök tarafından,
Solgun ve yalazlanarak
Tutuşturur karbonmonoksitlerini, gözlerde
Donuklaşıp durdurulur melon şapkalar altında.
Ah Tanrım, neyim ben
Ki bu geç ağızlar çığlıkla açılır
Bir ayaz ormanda, belemirlerin şafağında.
[1962]
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
