Kediye yem oldum



Dost nedir bilmeyen ey küçük insan!
Senden büyük Allah var, böbürlenme!
Gel vaz geç bu huydan, bana kalırsan,
Doğrudur bu sözüm bana gücenme!

Zehr saçan dilin var, arı’ mısın sen?
Her sözün bir zehir, utanmaz ‘mın sen?
Sen kimsin bir türlü, durmaz hiç çenen,
Dost olan öz söyler sakın gücenme!

Ben benim deme sen yeter kimseye,
Ne hakkın var senin, beni üzmeye,
Dost desen çağırsan gelmem yemeye,
Ne gelir ne de yerim sonra üzülme!

Utanmaz allanmaz bakmaz yaşına,
Her lafta ben, ben der geçmiş karşıma,
Dert etmem kalsam da ben tek başıma,
Dost bulmak zor iştir bana gücenme!

Ben çoktan tanıdım öğrendim seni,
Ben kimim dersem, sen bilmezsin beni,
Kim sevmiş hastayken, dalga geçmeni,
Dert denen sana da, gelir sevinme!

Hep kader bağladı, elim kolumu,
Bir büyük dağ idim, verdim boynumu,
Kaybettim bir zaman, ben’ de yolumu,
Kediye yem oldum gel de düşünme!

A.Yüksel Şanlı er
02 Haziran 2012
Antalya