3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1208
Okunma
Akşamlar, aşığın gamzesindeki hüznün müsebbibi
dağların mor tebessümü
sisli nefesini içime akıtan efkâr
şehrin, caddelerinde, sokaklarında bulvarlarında ben!
Gözlerimde bir tasa, bir kaygı tortusu
yalnızlığıma kalabalığı gömen akşamlar…
Nazlı esen rüzgârın ıslığına karışır
dilimden dökülen hüzzam nakarat
“akşamın olduğu yerde” bekle diyordun
şimdi hicran yanığı gözlerimde solmuş fotoğraf…
Nefti şehrin sessizliğinde bir dili lâl
kaç akşam geçti dünyanın yorgun yüzünden bilir misin
işitir mi semada dolaşan ruhun
“Dinmiyor hiç bu akşam ne gözyaşım ne acım
bu akşam her akşamdan sana pek çok muhtacım”…
A.İlayda Beydemir
5.0
100% (9)
Cevap Yaz