0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Sen dağların ardındayken
Puslu ve siyah olmak
Acıttı göz pınarlarımı,
İçime aktı,
Yaktı.
Yollar upuzun tuzaktı.
Dağlar uzaktı, uzadıkça uzadı.
Dişliler hiç durmadan çalıştı
Un ufak oldu koca kaya parçaları
Ezildi çakıl, silindirlerin ağırlığında.
Ve hiç bitmedi
Uzağa uzağı katan yol yapımları.
Yok edildi umudun yeşili,
Siyaha sıvandı.
Ağ gibi sardı dünyayı kara
Ağ gibi sardı hasretin.
Hep siyahı görür oldum ben.
Senden.
Uzaklarda.
Puslu ve bir başıma.
Kilometreler boyunca.
Ayrılık oldu yolun adı...
Asfalt aramızda,
Sen dağların ardında...
Babil’in asma bahçelerindeki gibi
Yeşilde kaybolmalıyken asfalt,
Mısırlıların mumyaları gibi
Sakladı mavi sevdaları,
Bakışa acıyı sıvadı katran
Göz pınarlarında simsiyah.
Katar katar uzaklar puslular.
Aşkı yolların karasına esir verdik,
Oysa biz maviyi severdik.
