Kara toprak…kara toprak…yıllarca hep sen, böyle anıldın,
Kara toprak…nedendir bilinmez, bu ismi nereden aldın,
Sen ki yıllardır insanları, hem besleyen, hemde doyuransın,
Varlığında kıymetin bilinmez senin, yokluğunda anca anlaşılırsın,
Niye böyle dediler, bilemem ama,sense çoğundan ak ve paksın,
Böyle deselerde benim gönlümde, su gibi duru, berraksın,
Su gibi duru, berraksın…. berraksın…. berraksın….


Topraksın sen, her bir şeyi, yıllardır sırtlayansın,
Günü geldimi, insanları ilahi emirle, bir bir yutansın…! ! !
Senin suçun yok ki, seni hor gören gözler utansın,
Oysa zordur sensiz olmak, mevla bizi sensiz bırakmasın,
Kadrini bilenlerde var hani, bunuda hiç unutmayasın,
Sonra sakın onları kaale alıp, bize küsüp darılmayasın,
bize küsüp darılmayasın… darılmayasın… darılmayasın…


Gün olur, hasat mevsiminde, her yeri bereketle donatansın,
Koynunda, onca mahlukatı besleyip, pınarlar fışkırtansın,
Afrikanın çölünde, kuzey buzullarında, hep özlemi duyulansın,
Birde gurbetçilere sorsunlar seni, VATAN TOPRAĞI başımızın tacısın,
Sen ki çok horlanıp, hoyratca ve hunharca berbatlaştırılansın,
Unutma insanoğlu, yaşadığın yer orası, ondan geldin onun olacaksın,
birgün onun olacaksın…. onun olacaksın…. onun olacaksın….

Gurbetten Bir CAN / Gizemlikartal