S a k ı n !
Sakın, bir adım daha atma!
Yayı gerilmiş ok gibi kalbim!
Fırlarsa bir kez, mesulü olmam!
K a ç !
Gidebildiğin en ücra yere…
Öfkemin gölgesi dahi düşmesin üzerine,
Yanarsın!


A n l a !
Tanı, kırılan kalbi!
Un ufak eder, dağıtır da seni,
Takatin kalmaz
Yüzüstü kapaklanırsın yere
Es kaza, geçmesin önümden gölgen
Y a n a r s ı n !

U z a k d u r !
Kırgınlığım geçmeden, soğumadan kalbim
G e l m e !
Y a n a r s ı n !
Akıtmadan damarlarımdan öfkemi,
G e l m e…
Y a n a r ı m…



Bazı şeyler vardır ya hani!
Susarsın, yutarsın belki!
Öyle şeyler vardır ki!
Y u t k u n u r s u n !
Bir yumru tıkanır boğazına boğulursun…
Susmak istersin!
Fakat dirhem dirhem işler de kemiklerine felç olursun ya…
İşte o yüzden git…
G i t !
Allah aşkına öldürme beni…

............!

H a n i !
Hazreti Hamza’yı şehit eden Vahşi
Huzuruna çıktığında Resulallah’ın,
İman ile şereflenmiş, “Hazreti Vahşi” olmuştu ya…
Lakin!
Lakin, Onu görmeye dayanmayacaktı Resulallah’ın nazenin kalbi
Her görüşünde, amcası Hazreti Hamza’yı hatırlayacaktı...
“Ey Vahşî! Sen benim gözüme görünme!” dedi ya…

İşte, O misal!

(Yaratılmışlar adetince, salat ve selam ya Resulallah...)

28 mayıs 2012