Mutluluk şehrimizin sokaklarında
El ele, kol kola dolaşan sevgililerin
Ve çocukların çığlıklarından yükselen
Gülücüklerinin yerine
Şimdi kaldırımlarında kılıç gibi dikenler,
Duvarlarında kızıl kan izleri sırlanmaktadırlar.

Mutluluk şehrimizin,
o hoş bağlarda ötüşen kuşların,
Bülbüllerin sesleri kesilmiş
Yas içinde, güller, yapraklar, ağaçlar
Onları da bir duyan olsun umuduyla,
Yanlarından geçip giden arklarla
Her kıtaya, cefa gözyaşları sunmaktadırlar.

Oysa
Mutluluk şehrimizin
Özgürlük anahtarını kırılmış bir kere,
Ve bir solukta teslim bayrağını çektirip,
Dolanmışlar paslı zincirleri kollarımız bin kere.
Nedamet içinde,
Feryatlar, yalvarışlar
Parmaklıklara tırmanmaktadırlar.

Bunun içidir ki,
Birileri
Artık huzur şehrimizin caddelerini değil,
Varoşların tozlu, taşlı dar sokaklarında
Kefenimi sırtlatmış,
Kimseyle helâlılaştırmadan
Meçhuliyete doğru yürütmektedir.

Emir Kerküklü