Beş yüz elli sekiz yıl, geçti fethin üstünden;
Ancak, şu an insanlık, yeni bir fethe muhtaç.
Bak peynirin, yoğurdun yağı çıkmış sütünden;
Çarşı, pazara düzen veren Fatih ihtiyaç!


Sokaklar bir ucube delik, deşik her taraf,
Binalar eğri, büğrü, zevksiz beton yığını,
Elinde tabancası hırsız bekliyor sarraf,
Her köşeye esrarkeş muhkem örmüş ağını!


Meyhanelerde işve, bar, pavyon soygun yeri,
Tefekkürün üstünü örtmüş alkol ve şarap,
Efendinin, hanımın törpülenmiş değeri,
Bedenler maraz kapmış, ruhlar ondanda harap!


Giyim kuşam felaket moda reklama teslim,
Dürbünle bulamazsın İstanbul efendisi,
Yollar maganda dolu, kaybolmuş aklıselim,
Birbirini kırıyor köpeği ve kedisi!


İnsanlar yorgun argın, bet benizleri solgun,
Mutsuzluk yüzlerinden açıkça okunuyor,
Vaki az bir elitte kasa, keseler dolgun,
En nadide ipekler onlara dokunuyor.


Kıraathane denen yerler pislik içinde,
Müdavimleri kumar partileri kurmuşlar,
Argonun her çeşidi yılışık bir biçimde,
Sanki birbirleriyle yarışmaya durmuşlar.


Fethin sembolü müze, hali içler acısı,
Alındığı değerin çok altında satılmış,
Kara dosyada saklı çok gizli alıcısı,
İmzaları kim bilir neye karşı atılmış!


Şimdi düşünüyorum; Bizans etseydi devam,
Daha nasıl olurdu İstanbul’un şu hali?
Belki ancak bu kadar zulüm bulurdu kıvam,
Olumsuzluklar sarar kıvranırdı ahali!


Hem çevreyi ve hem de kararan gönülleri;
İmar edecek ehil yeni bir Fatih lazım.
Gül bahçeyi yeşertip güldürecek gülleri;
İnsana değer katan muazzam fetih lazım!
Bu fetih’e katkıda; gür çıkmalı avazım…


Salih Yıldız…25.05.2012



.