5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1688
Okunma
yüreğim "sus"tu,
gece vaktiydi.
sızım sızımdı yıldızlar,ürkektiler
sesizce süzülerek
çocuğun gözlerine indiler...
şakaklarında gecenin, karanlık doğduğunda
ufukta kayboldu mecalsiz siluetler
ve evler....
düşümü kestiler..
bakışlarımdaydı pus
ve esir almıştı sözlerimi anlamsız bir sus
izdüşümü yaşadığımız hayatın
aslı rüyalarda mahpus
yüreğim "düş"tü
gece vaktiydi
yıldızlar çocuğun gözlerindeydi
sona beş vardı zaman
zaman hep peşimdeydi...
demir parmaklık gibiydi hayat
anahtarı kimbilir hangi serseri düşüncedeydi
ölürken yüreğim
gece,çocuğun ellerinde yanıyordu...
söz gelimi hayatların
söyleyecek şeyi kalmadığında geliyordu son..
insanlar buna ecel diyordu....
Cevap Yaz