0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
ruhun salyasındaki tuz kamaşma
zamanı yakan ekşiten
yağan çiy gibi basan sıkıntı
yüzümün çeyreğini sıvazladım
ben kendi ruhumun mağarasına sürülen bir eczacıyım
ben anneme cezayım, rahmini kanattım da çıktım
gülleri yırtın, günleri çözün
sarhoşum ey Tanrı’m!
yakılmış güller gibi meczubum
kızlar serserileri seviyor diyordu bir film
suskun dudaklarımda uçuklar çıkıyor bu yüzden
aşka bir çare düşünüyorum.
üzgünüm
çıkrıklarla kalbimi zaptedip kuyuya salıyorum geceleri
karanlığın bildiği birşey var
dünya uzunca bir süre ölmediğim bir yerdir
dünya başka birşey, bir yabancı
beni alın buradan
yaşadığım için öldüğümü anlıyorum
tenimde bir böcek
ve beynimi kavanoza koymam lâzım
