Yıllarımı aldın gittin sen
Hasretinle sürgünlere atın gittin sen
Beni böyle çaresiz yıkıp gittin sen
Sana diyecek son bir sözüm bile kalmadı


Ömrümü boşuna harcamışım ben
Bir vefasız yar için göz yaşları dökmüşüm ben
Seni deliler gibi çok sevmiştim
Oysa sen bu sevgimin katili olup
Habersizce çekip gitmiştin sen


Gidiyorum artık bu şehirden
Son defa görmek isterdim seni ben
Gelmedin sevgilim gelmedin sen
Bekleyişler boşaymış meğer
Çektiğim acılara döktüğüm göz yaşlara
Ve bu bitmez hasrete alışamadım yar
Sensizliğe yalnızlığa alışamadım


Bu büyük sevgimiz bir yalan oldu
Seni seven bu kalbim kahırla doldu
Baharlarım kış oldu yaşadığım yıllar
Artık geri gelmez biliyorsun
Genç yaşta
Saçlarıma zamansız aklar ve kalbime
Acılar doldu ne fayda sevgilim gelmedin sen

Şimdi ben yalnızlığımla sensiz gelmeyen baharların
Yağmayan aşk yağmurlarında seni bekliyorum
Belki bir gün geri dönersin diye
Acılar yalnızlıklar son bulur diye
Seni bekliyorum ilk tanıştığımız yerde
Belki bir gün hatırlayıp dönersin diye.


yazan. Ömer karagöz