Bu gece nevâ kâr’ı Dede’yle fısıldadım,
Sonra döndüm sabaha yolumu Mozart kesti.
Gönlüme bastırdığım mûsîkimle ağladı,
İçinden bir deli yel, -Toparlan! Diye esti.

Kudüm’ün yalnızlığı bende kalmasın diye,
İçimdeki umudu yeis almasın diye,
Tamtamın işgaliyle ruhum dolmasın diye,
Ferahfezâ meşkine yürüdüm adım, adım...

Sesten haritasıdır mûsîki ruhumuzun,
Beethoven’in elinin oralarda işi ne?
Bir umman ki bu alan, derin, geniş ve uzun.
Böyle ülkünün ancak biz yatarız düşüne...

Itrî’de semâzen’im, Cemil Bey’de tamburî
Merâğî’de Elhân’ım, Şevki Bey’de kaç hûri?.
İlâhîler vecdimin kılınmışken sefîri,
Ben gönül dilimizi notalara bağladım.

Kürdî-lî Hicâzkâr’a uyandım Ârif bey’le,
Senfoninin pışmına teslim etmedim ud’u.
Bayrak açtım işgale hüznün anası ney’le,
Bunun için sevmedim şu İkinci Mahmut’u...

Fıtratımda kopuzun titreyen nağmesi var,
Mızrabım ve nefesim nice Şopen’e aşar.
Benim nağmem ruhumda ancak benimle yaşar,
Bu sevdanın ufkuna uyanmaktır muradım...