Zıpkın Bekleyendir Öç

Yokuşlara tırmanıyor bugün gönlüm
su aramakta dağ başlarında
kör kuyular kaplamış dereleri
su yerine boz bulanık köpük akmakta
az ötede durur kentim
kurumakta ıslak çöllerim ölürken yatakta
ey başımın aktığı nehrim
gönlüm sırra kadem basmakta

Mevsimler gelip geçmekte ilerlerken kervan
bir mavi tepside ellerim direnmekte dizlerim
bağ bozumu işvelerde bağlarım
hangi güle dokunsam ahı gelir ellerime
dökülür yaprağından gazel gazel renkleri
boyun bükerken dilim tutulur ah anam
dokun telime gönlümün ey ferman

Fasılalarımdan öyle fasıllar geçer ki
terk eder efkarımı naralarında
sarhoş bayılması yangınlarımda
dibe vurur en azgın akıntılarda
düşe kalkar en düşümdeki değer
salgın öfkelerde ölür her şey
ve sen gizsin öyle geçer ki

Düşüyor duvar taşlarım delik deşik sineler
tutamadım gelip geçenleri uzaklara yol sormaya
şimdi metruk asırlar büyüyor dışarıda
ey kurban olduğum canan tez gel artık
ruhumu gabza kalktı yitik seneler

Ben çökük bir çatık kaşım meylimde göç
sen uzak mevsimlerde telli turna
yağmurlu bulutların hayalinde gözlerim
firari akşamlarda zıpkın bekleyendir öç


Şimdi ışıklarım sönük içim buruk
gönlüm kırık evim virane
şehrim büsbütün yıkık
artık yaşamak zor be gülüm
şimdi ben viraneleri terk ediyorum

Böyle kolay olmamalı şehirlerin suyunu kesmek
serçeleri hapsedip bırakıp giderek
üşüyor yorgun argın derelerde köprüler
isli lambaları terk edip yürümek kaldırımlarda
sessizce çekip gitmemeli buralardan
ama ben gidiyorum bak arkamdan


26-04-2012
Hayrettin ŞAHİN

şiirime değer verip güne taşıyan ve okuyan tüm dostlara teşekkür ederim