Andım seni Ey Nebi, bütün gamım, kederim silindi...
Kalb-i hazinim nura erdi, içimde bir huzur belirdi...
Ne zaman ki unuttum Seni, ne nur kaldı ne huzur,
Hayıflandım kendime, bu ne affedilmez bir kusur...

Uçan kuşlara söylesem, getirirler mi benden Sana selam,
Seni görsem karşımda dilim lâl olur, edemem tek bir kelam,
Sana kavuşmaktır Ey Kutlu Nebi, Rabbimden tek beklentim,
Kabul olur mu dersin; benim, bu içten ve samimane duam...

Duramıyorum; atasım var kendimi, şu esen rüzgarın kucağına,
Hiç beklemese, uçursa beni, Senin o mukaddes yurduna,
Aşkla eğilsem toprağa, alsam elime ve sürsem yüzüme,
Acaba sinmiş midir kokun, o mübarek toprağın özüne...

Ey Sevgili vuslatına ermek bilmem ki ne zamandır bilinmez,
Senin o yüce sevgin, kalbimden zinhar gitmez ve silinmez,
Bilirim, kavuşmak olmazsa, Sana aşkım durulmaz ve dinmez,
Beklerim, madem ki beklenen Sensin; benim sabrım tükenmez...