Nisanın ilk günleri, bornova kırları...
Sırt çantamızda Akkoca şarabı,
Bir arkadaşla bu yıl,
Kırlarda ve erken kutluyoruz 1 Mayıs’ı.

Ben bir ağaca dayalı, dingin...
Arkadaş çiçek ve kekik topluyor
Hasta annesi içn.
Annesinin günleri sayılı.

Demete iliştirilen her çiçekle
Düşüyor olmalı ki imgelemine
Bir fotoğraf karesi,
Arada anılar anlatıyor annesine dair.

Anne, kucağında üç aylık torunu,
İtile, kakıla, örselenmiş yüreciğiyle
Ulaşmış görüş yerine.
Kızı, tel örgüler ardından
Sezdirmeden göğüslerine inen sütün sızısını
Gülümsüyor annesine.
Bebeğiyse üç karış ötesinde
Hasret anne sütüne.

Ben ayrı, kız kardeşim ayrı hapisanelerde,
O ilden, o ile, bitkin düştü annecik.
yaşadı üzünçlerle.
Büyüdü ciğerindeki leke.

Anımsadıkça,
Bir sızı iner yüreğime:
Getirdiği çamaşırlar ne güzel kokardı!
Giymezdim bir süre;
Kokuları uçmasın diye.

Kır çiçekleri onun son isteği.
Benim de ona sunabileceğim
Son hediye.