Sonsuzlugun şarkisini söyler dalgalar,
Özlemin mavi mavi büyür denizlerde.
Yeni bir dram başlar,
Güneş batar, açilir yeniden perde.
Simsiyah bir gök, piril piril yildizlar,
Milyonlarca inci serpilir baştan başa,
Deniz dalgalarla uzatir semaya kollarini
Mavi ile siyah kucaklaşir.
Böylece başlar temaşa.
Mehtap aryaya başlar,
Karişir birbirine neş’eyle hüzün,
Sonra sen görünürsün.
Ayın dağılmış saçları arasından.
Tümünden güzel ve müstesna senin yüzün.
Seslenirsin bana dalgalardan,
Ak yaşlar dökülür ağlayan Karapınar’dan.
Yokluğun sarar tüm varlığımı,
Dolar içime kara sevdan denizlerce
Bir şeyler kırılır yüreğimde
Damarlarım sızlar ince ince.
Bir rüzgar eser karşıyakadan
Seninle dolu, fakat sensiz.
Yas tutmuşçasına morarır dağlar
Mordoğan’da.
Sensiz ağlarım, yalvarır deniz
Karapınar, Karaburunda.
Özlemin büyür göklercesine
Dalga dalga derinden,
Şarkılar kolkola açılır denize
Davud’un yerinden.
Tümünde sen varsın;
Denizde, dalgalarda,
Güzelbahçe’de, Karapınar’da;
Sensin büyüyen şimdi, sevda, sevda
Mordogan’da.

Uzatırım kollarımı denize
Seni tutamam.
Umutlarım kırık, bükük boynum
Sen yoksun diye ondan.
Ak yaşlar dökülür
Şimdi benimle ağlayan
Karapınar’dan.