Gözyaşımla büyüdü içimdeki bu hasret
Kuruyan gözlerimden ak, pınarlaş ey Meriç!
Baharımı soldurdu, kışa çevirdi gurbet.
Yeşile bürün, yaklaş, içimde taş ey Meriç!

Sularınla temizle bu hasretin pasını
Beni sonsuza götür, bir kefen olup sar da.
Sen doldur şiirimin bomboş kalan tasını
Edirne’nin neş’esi, tarihin kızı Arda.

Kıyın olsam uzansam, ben de boylu boyunca,
Söğüt olsam yeşersem kucağında her sene.
Vakarın timsali hasret kokulu Tunca!
Sen olmasan Edirne, olmazdı Edirne.

Tanrıya varan yolu burada buldu Sinan,
Burada minareler Türkün çelik süngüsü.
Yıldırımda, kıyıkta tabyalar birer destan,
Köprülere yazılmış Edirnenin türküsü.

Yeşil bülbül adası, keder bilmeyen ada,
Bülbüllerin özyurdu, nağmelerin vatanı.
Sevdalıyım sevdalı bu sevda başka sevda
Türkoğlu bu elleri iyi bil iyi tanı!

Mavi Tuna hasreti içinde tutuşunca
Sakın gölge düşmesin yeşeren gözlerine.
Bağrına basar seni Arda, Meriç ve Tunca
Götürür dalga dalga mavi denizlerine.