Mahzun bir kitabedir kalbim, içinde sen şiraze
Akşamdan sabaha tüket beni, sen tüket Azize

Sonbahar döktü yaprakları, kuşlarla bir yastayım
Uzat ellerini Azize’m eczasız bir hastayım

Müebbete mahkum bir aşığım; mesnetsiz, meskensiz
Ay parçası ışığımdır , arıyorum seni pusulasız yelkensiz

Ben seni Eylül’de sevdim, Nisan gibi kokuyordun
Gözlerine kar kaçmış bir ceylan gibi bakıyordun

Attığın oku kalbime gömdüm, anlat bana yayı
Yıldızlar koparmış dalından; çalıyor Süreyya’yı

Anla beni sevdiğim kapında masum bir deliyim
Bir bak aya Azize ayda yüzünü görmeliyim

Güneş kadar zemheri de yakarmış duldasız gülü
Dalında sazende mi sandın bu sahipsiz bülbülü

Senden kalanları zamanla unutursun demiştin
Ahh..bekledikçe derinleştiğini söylememiştin

Kanat dallarımı; yorgun düşmüş bir acıyla aksın
Yak sözlerimi,kuşlar sözlerime ağıtlar yaksın

Zaman ne de çabuk geçiyor söndü yine lambalar
Seni tutsak edeceğim Azize şafağa kadar

Gözlerin uzaklaştıkça gecelerim hep uzuyor
Çoğalan arsız yalnızlığım yatağımdan sızıyor

Ay karardı, yüzün kayıp , yıldızlarla bir yastayım
Uzat ellerini Azizem; dermansız bir hastayım...