Yalnızlar treni sürgün uykusuna ilerliyordu
Kalbin meyhanesinden deniz görünüyordu
Rıhtım kahvesinde rüzgârın ıslıkları çalıyor
Denizin kanserine akşam güneşi vurmuştu

Gökkuşağı renkli kayıklar gördük dalyanda
Deniz güneşin çocuklarını kucaklaşıyordu
Özlemin ufkunda kader ağları topluyordu
Yıldız limanları mahşerin kanserine düşmüş

Kederin fırtınası kaderin gözlerine çökmüş
Sürgün aşklar utangaç gülüşlere doğuyor
Gecenin mahkemesi kederin kanserinde
Şafak rüyaları zamanın harmanında

Yorgun tekneler güneş sazlığına takılmış
Sazlık kuşları akşamın sürgün gülüşlerine uçuyor
Kadehten kalbe kederin prangaları vurulmuş
Deniz aşkın kadife rüzgârında dalgalanıyor

Bu gece kaderin meyhanelerinde içtim hasretin
Seni gördüm kalbimin hatıra defterinde
Hayaller kederin sarhoşluğunda uçuşuyordu
Sana koştum sürgün sahillerinde

Rüzgâr salıncağında içtim denizin kucağında
Senin gözlerin gökkuşağı meyhanesinde
Akşam suyun ışık uykusuna dalıyordu
Seni gördüm kalbimin salıncağında

Mimoza bahçesinde içtim hasretin
Senin rüzgârın söğütlü meyhanede
Keder kalbin yamaçlarını kuşatıyordu
Seni gördüm güneşin gözyaşlarında

Özlemin bakışları uçurtma rüzgârlarına kapılmış
Dalgaların şarkısı denizin kanserinde çalınıyor
Yorgun rüyalar şafak trenine demirlemiş
Zamanın gözyaşları kaderin sürgünlerine takılmış