her insanın bir kuşu olmalı
bana göre
herbirimiz bir kuşla özdeşleşir
henüz daha çocukken...

ben bir yalıçapkınıyım mesela
çapkınlığımdan değil
çocukken her ıslık çalışında
bakardım çarkderesine
yeşil suyunun hemen üzerinde
geçen bir mavi ışın,
yalıçapkını sen,
evimizin ardında akan çark deresi,
ve derenin hemen üzerindesin...
ve bende derenin kenarında...

çocukken ben
adını mavikuş koymuştum
büyüyünce adını öğrendim
ve bir yalıçapkını oldum...
uç yalıçapkını, sen her zaman orada,
uç olmasamda ben
ki aklım hala sendedir
mavi gözlerde görürüm seni
ve turuncu sırtlarda konarım kanadına...
al beni yanına mavikuş
al yanına
şimdi o derenin yanında olmak vardı
o derenin yanında
bir dalın kenarında,
durgun suları izleyip
dalmak vardı ve çıkmak,
ağzımızda, küçük bir balık
çırılçıplak üzerimiz
şimdi
sarılmak vardı
şimdi koklaşmak
ah mavikuş ah mavikuş
gönlümdesin
nasıl olmasaydın, nasıl?
hiç unutamadım

ben bir mavikuşum, hâlâ
gönlümce uçuyorum dere kenarlarında
sonra konuyorum akarına uzanan bir dala
ve seni düşünüyorum
seni düşünüyor, özlüyor, ve seviyorum

bak şimdi avucumdasın
ama ellerim değişti benim
değişti... yoruldu ellerim
yıprandı ve demlendi
yetmez, üstelik kirlendi...
ama olsun be mavikuş
sen uçmaya devam et
uçarsan sen, ben de dayanırım elbet

şimdi kanatlarındayım bak
sarıldım turuncu gerdanına
süzülüyoruz çocukluğumun
o yeşil dere boyuna
ve bırakıp elimdeki camdan mileleri
koşuyorum
sonra bir de selam duruyorum;
gözlerimiz birleşiyor ve
gülücükler konuyor yanağıma..

19.05.2012

Fotoğraf, by Teone
www.flickr.com/photos/cargasacchi/5589768118/