Ne görürsün bilmem ki damlalarımda
Yağmurdum sana, berekettim toprağına
O elindeki şemsiye ise ihanetti aşkıma
Ne dediler ne söylediler bilmem ki bulutuma
Yanlış söylemişler, eksik anlatmışlar inan bana

Duydun işte hıçkıran seslerin terlikle kovalanışını
Gördün işte sevdanın kalpsizlere nöbet tutuşunu
Anladın işte aşkın saygıdan yana olduğunu
Hala neyin peşindesin bilmem ki, bu neyin ölümü
Mutlu mu olacaksın, ben de atayım bir toprak bütünü

Kalbin özü bende, anlamayan dilinde gölge
Ne bakarsın hala gelip söylesene;
Falında çıkmaktı amacım, acıtmaktı, hatırlatmaktı maksadım
Günün en can alıcı noktasında gamzelerinden vurmaktı
Habersiz bırakıp durup yukardan izlemekti

Hele gel bir can ile canıma, sel han’ıma
Dokun bak kalbime, atışlarında ki sensizliğine
Acı üstüne acı serdin ya hüzünlerime
Şimdi bir ateş bir barut birleşir durur kalbimde
Bak anlatamamış da seni, sığınakların dili gönlüme

Artık bir koşu gidersin bahçedeki kirazın yanına
Kralda olsan dönüp bakmayacak bu dünya, anlasana
Aşk gitti evlendi yarınlarla,
Sense bugünlerin durağında
Damla damla bereketli acılar biriktirmekten ne anlarsın bi anlatsana

Hadi sevdam kalk git, bu saatten sonra konuşturma beni...
rüyama kendini gösterip de daha fazla soldurma beni...
kabul et artık o gitti, sustur gönlünü üzme beni...
bitmeyecek sevdasına şemsiye o, kurtar kendini...


HAVVA SARI