Veda Ölüyor- 2

(12-05-2005-Perşembe-Caypur)

Selma ablacığım;
Nerede kalmıştık.
Ha Necmi ağabey beni,
Ölümün kenarından çekip aldı.
O da kısmetsizmiş. Eşini tanırdım,
daha yeni kaybetmiş.
Bu mektubuda omuzumun üzerinden okuyor.
Zaten ilkinide atamamıştık.
İkisini bir zarfa koyup atacağız.

Ablacığım;
O kadar çok resim çekip notlar aldım ki,
buraları sanki benimle gezmiş gibi olacaksın.
Nereleri beğendiğimi sorma galiba en çok,
eve dönüş yoluna çıkışımı sevdim.
Mektubuma burada son veriyorum ablacığım.
Biraz sonra Caypur kentine gireceğiz.
Hasretlik çok zormuş. Mektubu yazan kadın olursa,
yanı başında duygusallıkta oluyor.
Bu mektup eline geçer geçmez,
HASAN CEVAT’ı ziyaret et,
VEDA’dan geliyor de. Hasretine dayanamamış de.
Olur mu ablacığım?

Hayat çok ama çook acımasız.
Mektuptan bir kaç gün sonra.

Şimdi aldığımız bir habere göre,
Hindistan’ın Caypur kenti yakınlarında,
meydana gelen bir trafik kazasında,
iki vatandaşımız hayatını kaybetmiştir.
İzmir’in ünlü iş adamlarından,
Necmi Çağın ve genç yazarlarımızdan,
VEDA ARASIL KARTAL.

Selma olduğu yerde sallandı,
ağzına gelen çığlığı yuttu.
Gözlerinden akmayan yaşlarla sarsılıyordu.
Son köprüde yıkılmıştı, kendini,
Hasan Cevat’a bağlayan.

Ablacığım bahçeye çık Hasan’ın mezarını,
ziyaret et. Açsın kucağını.
VEDA’sı geliyor.

Eh be Hasan Cevat en sonunda,
istediğin oldu. Aramızdan en çok sevdiğini aldın.
Yolun açık olsun. Sen Veda’nla mutluysan,
artık bende mutluyum.

Binbir zorlukla ayağa kalktı ve bahçeye çıktı.
Başını kaldırıp gökyüzüne baktı. Ne o,
dağın yamaçlarında dönüp duranlar,
bir atmacamı, şahin mi yoksa Hasan’la Veda mı?

SELMA bir esinti dalgasının ensesini öptüğünü,
hissetti. Hasan Cevat mutlu olduğu zaman,
böyle yapmıyormuydu? Mezara bakarak gülümsedi.

(HOŞÇA KAL SEVGİLİM)

02-02-2006-Perşembe
Tuğrul Pekel