NEYE BENZERİM

Çalı-çırpı gördüm, güle benzer.
Bozkır gördüm, ormana benzer.
Birde kendi halime baktım ki;
Ben, ağaçlı güllü, çöl gibiyim.

Et kemik yığınından ibaretim.
Hayal âlemi olmuş servetim.
En büyük aşkımdır ibadetim.
Ben, yapraksız dal gibiyim.

Gülenle gülemez olmuşum.
Gözyaşı seline ark olmuşum.
Dost deyip divane olmuşum.
Ben, tatsız bal gibiyim.

Binlerin arasında yalnızım.
Dünya malına aldanmışım.
İnsan olmayanlara kanmışım.
Ben, bataklıktaki sal gibiyim.

Çağımın içinde çağ dışıyım.
Bunca zamanı boşa harcadım,
Yıkık oldu hep gönül sarayım,
Ben, köpek önüne yal gibiyim.

Allah’a çağrıyı bazen önemsemedik,
Bir gün gelir toptan kılarız dedik,
Dünyanın zevk çemberinde gezindik,
Ben, odunluk dal gibiyim.

Zaman hep bizim dedik,
Bitmez deyip boş verdik,
Bilerek günahlar işledik,
Ben, çöplük çerezi gibiyim.

Akılsızlardan dost edinmişim,
Onlarla boş yemiş, boş içmişim,
Dünyayı ne kadar güzel bilmişim,
Ben, it önüne leş gibiyim.

Ezanlar hakka çağırdı her zaman,
Biz uyuduk, dostlarla bir tamam,
Geç öğrendik, halimiz pek yaman,
Ben, topluma yük biriyim.

Kibir yüzünden secde etmedik,
Şeytanı hep dost bilip sevdik,
Zaman geçtikçe bizler eridik,
Ben, haşlanacak biriyim.

Akıl geç geldi, kof akılsız başa,
Kafayı vurmak gerek, taştan taşa,
Ne kadar hataymış güvenmek yaşa,
Ben, taşlanacak adam gibiyim.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan