Hayatın batağından, çıkmayan ayaklarım,
Yorgundur şu dünyanın, yolunda koşturmaktan,
Çok yorgun,kalkmaz oldu yorgun düşen kollarım,
Bıkmışım hayat boyu dert yükü taşımaktan!

Bir gamlı hazan günü, yaş döken gözlerimin,
Derdi çok hüzne ağlar, manası yok gülmenin,
Gönlümde güller açsın, anlamı yok sevmenin,
Bıkmışım hayat boyu dert yükü taşımaktan.

Şu beni hazan vakti kim sevsin bu zamanda,
Yoruldum koşturmaktan, ben hayat yollarında,
Gül olsam bülbül olsam, solmayan gül bağında,
Kim baksın yüzlerime, yüreğim olmuş taştan.

Virane gönlüm yorgun çekildim ben köşeme,
Uğraşman güldürmeye, imkân yok hiç gülmeme,
Çektiğim derdim varken, kim girsin şu gönlüme,
Hazandır şimdi zaman çıkartman beni baştan.

Kim ister bu zamanda, az kalan şu ömrümü,
Dost diyen çıkmaz bana, koparsam ben gülümü,
Tanrı’ ma ayırdım ben, her geçen /her günümü,
Başka bir yar istemem, yaratsa beni baştan.

Kul Yüksel Hak yolunda dertlidir hazan vakti,
Ömrünün son deminde çekmekte her bir derdi,
Hak aşkım son aşkım der, gaipten ses’ mi geldi,
Bir başka yar istemez, çıkmıyor yüzü yaştan.


A.Yüksel Şanlı er
16 Mayıs 2012-05-16
Antalya