Yurdumun bütün kırları
Baharda yeşerir, güzelim baharda,
Bütün ağaçları, -önce bademler-
Baharda çiçek açar, güzelim baharda...

Ben o zaman sevinirim!

Yurdumun bütün tarlaları
Bereketli, verimli tarlaları
Yaz ortası altın sarısıdır.
Altın sarısı, iri taneli, nur yüzlü başaklar
Sallanır, keyifle, aşkla
Sıcak rüzgarında, yazın
Bir o yana, bir bu yana...

Beni altın sarısı başaklar memnun eder,
Ben o zaman gülerim!

Yurdumun bütün dağları,
Dumanlıdır başları.
Karlıdır,
Yiğitçe nöbet tutar...
Ben dağlarımı bunun için severim!

Gece, gündüz, gönlümce olmalı
Yurdumun gökleri...
Geceleri yıldızlı.
Gündüzleri ışıklı...
Karanlığı istemem göklerimde.

Ben o zaman şenlenirim!
Bilirim, içim kararır,
Yurdumun bütün yolları
Dileğimce değil...
Bütün yolları Anadolu’mun
Dağ yolundan caddesine dek,
Büyük umutlar gibi, uzanıp gitmedikçe
Benim ayaklarım rahat değil!

Köyleri Anadolu’mun,
Dağında, yaylasında, ovasında
Kırkbini birden
Karanlıktan kurtulmadıkça,
Ben, ışıkları sevemem!

Aşı aş olmalı, evi ev ki,
Yurdumuzdaki milyonların,
Lezzeti eksilmesin dilimden
Yediğimin!
Saadeti, huzuru olur ancak
Oturduğum evin...

Gayrisi aş, zehir aşı.
Gayrisi ev, çalı dibi!

Dalında meyve ballanmalı,
Evlerinde gönül şenlenmeli
Pınarından soğuk sular içilmeli,
Yollarında rahat rahat yürünmeli,
Sevinmeli, oynamalı, gülmeli,

Bir gün olup, yurdum gayrı
Cahilsizdir demeli,
Demeli de, ardında kalmamalı gözleri,
Ölürse de, keyf içinde, dileğince ölmeli.