isyanımdan kadere ağlıyorumnasıl isyan yapmam bu kadere, nasıl? bir adımlık yerdesin, varamam sesimi duyurmak isterim, duyuramam şiirlerim bile sana ulaşmaz oldu ağlıyorum şuan çaresizliğimden, öfkemden isyanımdan kadere ağlıyorum.... unutmak isterim, senin, beni unuttuğun gibi unutamam taş yürekli olmak isterim senin gibi ama... aklıma düşdüğünde yanar yüreğim, kağıt misali ağlıyorum çaresizliğimden isyanımdan kadere ağlıyorum.... oturuyorum göz yaşlarımla şöminenin karşısında seyrediyorum alev alev yanan ateşte kül olan kütükleri aşkından yanan hayatım misali ve isyan yapiyorum bu kadere ağlıyorum şuan çaresizliğimden, öfkendem isyanimdan kadere ağlıyorum.... üşüyorum alevlerin karşısında ıldır ıldır yanan ateş ısıtmıyor bıraktığın boşluğun soğukluğunu belki erir vucudumu saran buzlar özleminden girdiğimde toprağa cehennem ateşinde yandığında ruhum ödediğinde bedelini yaratanını unuttuğunun yinede isyan yapiyorum bu kadere ve ağlıyorum şuan çaresizliğimden, öfkemden isyanımdan kadere ağlıyorum... ağlıyorum... sonsuz meleğimin aşkının uğruna ağlıyorum..... sonsuz sevgilerimle mikail nürnberg, 2003 söz-yazı mikail, alias deli cocuk e-mail: [email protected] msn: deli_cocuk32@ |