hayrettin taylan



zuhrettiğinde Zühre ağlardı göğümde
isimsiz sislerin kaplamıştı hislerimi
çağcıl bir bağlanışın dilsiz özetlerindeydim
sol yanıma teslim edilmiş yıldız ömrün vardı
vardı varımı yoğumu kitabende toplayan


bir öpücük kenarında kalanların ıslasıl diliyim
öpsen yürek devletim gelişir
tutku bayrağını çeker içyüzüm
iltihap tutmuş tutulmuşluğum iyileşir
iyi olur gün yüzü görmemiş günlerim

ç’ağdaş atlaslarda rengine şifrelenir sevda
güzelsin diye güzellik okullarda ders olur
ilk öpüşüm,ilk sarılışım, ilk dokunuşum ilk sayfada
-Yoksa sen hep melek miydin


poetik ve pratik bakışlarında duruşum okunur
göz göze gelmenin dizesinde dizimin bağı çözülür
ve aşk egoit bir ruha bürünür
beni bulur ben’den sonra ben olan ben


içyüz yılında herkes kendi içsel çıkarına ara yüz
mağlup muğlaklar görünmez olur herkesin gördüklerinde
bağıl bir toplumun topu olur istemler
gol olur ,sevgilim
damlaların göl olur